สดชื่นและสบายตา เป็นความรู้สึกแรกในวินาทีที่ได้ยืนใต้ร่มเงาสีเขียวครึ้มภายใน บ้านสวนริมคลองบางประทุน แห่งนี้ ที่อยู่ห่างจากถนนใหญ่ราว 100 เมตร และห่างจากสถานีรถไฟฟ้าวุฒากาศมาตามถนนกัลปพฤกษ์เพียงแค่ 3 กิโลเมตร และหากดูจากกูเกิลแมปก็จะพบว่าสวนที่เราอยู่ยืนเป็นส่วนหนึ่งของพื้นที่สีเขียวหย่อมใหญ่ที่สุดแห่งหนึ่งในเขตเมืองย่านฝั่งธนบุรี
สวนผลไม้ในเมืองแห่งนี้คงอยู่ในมุมลับของสายตาผู้คน และอาจจะมองไม่เห็นหากไม่ได้มายืนอยู่ เหมือนอย่างที่ คุณอุ่น – บุรุษรัตน์ อ้นอุ่น ซึ่งแม้ก่อนหน้านี้จะรู้ว่าครอบครัวของตัวเองมีพื้นที่สวนเก่าแก่ แต่กลับไม่ได้ให้ความสำคัญมากนัก ที่เขาจดจำก็เพียงแต่เป็นสถานที่พ่อและแม่มาใช้ชีวิตวัยเกษียณในสวนมรดกตกทอดของตระกูล โดยที่ดินผืนนี้มีโฉนดมาตั้งแต่สมัยรัชกาลที่ 5 ซึ่งโดยส่วนตัวเขาใช้ชีวิตและทำงานเป็นมัณฑนากร อยู่ใจกลางเมือง จนเมื่อไม่กี่ปีก่อนสายตาที่เขามองสวนแห่งนี้ก็เปลี่ยนไป
“ก่อนหน้านี้ก็เป็นพนักงานออฟฟิศกว่า 10 ปี แต่ภายหลังออกมารับงานอิสระโดยใช้บ้านเป็นออฟฟิศ เลยทำให้ได้ใกล้ชิดสวนมากขึ้น เวลาคิดงานไม่ออกก็มาเดินเล่น ทำงานในสวนบ้าง จนเริ่มกลายเป็นงานอดิเรก และมาทำสวนอย่างเอาจริงเอาจังได้ 3-4 ปีแล้ว เพราะมองว่าสิ่งนี้คือสมบัติที่พ่อและแม่ทิ้งไว้ให้สืบต่อ”
ในเนื้อที่กว่า 4 ไร่ของบ้านสวนริมคลองบางประทุนผ่านการปลูกมาทั้งกล้วยไม้ ส้มบางมด กระท้อน กระทั่งปัจจุบันเต็มไปด้วยต้นมะพร้าวน้ำหอมที่สูงชะลูด แซมด้วยไม้สวนเป็นต้นว่า มังคุดสายพันธุ์นนทบุรี สะเดา กล้วย มะไฟ ที่สำคัญคือลิ้นจี่บางขุนเทียน ผลไม้ประจำถิ่นของกรุงเทพฯ ที่มีปลูกเฉพาะในพื้นที่เขตจอมทองและเขตราษฎร์บูรณะ โดยปลูกตามธรรมชาติ ปราศจากการใช้ปุ๋ยเคมี ทั้งยังคงมีการเก็บผลผลิตอย่างมะพร้าวน้ำหอมด้วยวิธีดั้งเดิมด้วยคนปีนแบบมือเปล่า และยังคงส่งขายอยู่ โดยส่วนหนึ่งก็ปล่อยให้สรรพสัตว์ได้มาหากินด้วย
“ในพื้นที่บ้านสวนริมคลองบางประทุนของผมยังสามารถพบนกที่หายากได้อยู่ อย่างนกกะรางหัวหงอก กับนกคัดคูหงอน ซึ่งนกสองสายพันธุ์นี้มีความสัมพันธุ์กัน เพราะนกคัดคูจะแอบไปวางไข่ในรังของนกกะราง แล้วให้นกกะรางเลี้ยงลูก นอกจากนั้นก็มีนกประจำถิ่น เช่น นกกาเหว่า นกกระจิบ นกกระจอก รวมถึงลิงแสมที่อาศัยตามธรรมชาติ ซึ่งอนาคตถ้าความเจริญเข้ามาสัตว์เหล่านี้ก็อาจจะเหลือพื้นที่อาศัยเล็กลงๆ”
แม้ว่าบริเวณสวนรอบข้างจะถูกขายไปแล้ว ซึ่งทำนายไม่ยากว่าจะมีสิ่งปลูกสร้างเข้ามาแทนที่ไม้ยืนต้น แต่สิ่งหนึ่งที่พอจะอุ่นใจได้คือการที่คุณอุ่นยังคงสนุกและมีความสุขเสมอเมื่อได้ทำงานในสวน โดยยังคงยืนยันว่าจะรักษาสวนแห่งนี้เอาไว้ให้ยาวนานที่สุด
