“แฟชั่น” ประตูสู่ก้าวต่อไปในสังเวียนเศรษฐกิจโลก

เพราะวงโคจรของธุรกิจแฟชั่นไปไกลกว่าแสงไฟที่ส่องสว่างบนพื้นยกระดับสีขาว เสียงดนตรีที่เข้ากับจังหวะการเยื้องย่างของเหล่านางแบบและนายแบบในเสื้อผ้าอาภรณ์ที่ผ่านการออกแบบมาอย่างดีเยี่ยม คัตติ้งที่ไร้ที่ติ จนสามารถเรียกร้องให้เงินในกระเป๋าโบยบินออกมาอย่างเริงร่า สร้างมูลค่าให้กับเศรษฐกิจสู่เม็ดเงินที่หมุนเวียนในอุตสาหกรรมที่เกี่ยวข้องมหาศาล

หากประชากรโลกกว่า 7,000 ล้านคนสวมใส่เสื้อผ้าแบบเดียวกัน สีเดียวกัน ขนาดเดียวกัน โลกคงไม่ต่างอะไรกับโรงงานผลิตตุ๊กตา ไร้ซึ่งสีสัน  ไร้ซึ่งจินตนาการ และไร้ซึ่งแรงบันดาลใจเพื่อการขับเคลื่อนไปข้างหน้า เมื่อการเปลี่ยนแปลงครั้งสำคัญของโลกเริ่มต้นที่ “โรงงานทอผ้า” สู่การปฏิวัติอุตสาหกรรมเต็มรูปแบบ “รันเวย์” จึงเป็นเสมือนหนึ่งแสงไฟส่องทางให้ธุรกิจแฟชั่นเคลื่อนไปไม่สิ้นสุด  

เส้นด้ายที่ค่อยๆ เพิ่มความยาวจากแกนด้ายสีต่างๆ ในอุตสาหกรรม สู่การถักทอเป็นลวดลายต่างๆ ตามความต้องการของผู้ตัดเย็บเพื่อตอบโจทย์ผู้สวมใส่ซึ่งล้วนแต่มีสไตล์อันเป็นแบบฉบับของตนเอง เกิดเป็นรสนิยม ความชอบส่วนบุคคล สร้างสรรค์ให้เกิดการดีไซน์ที่ทำให้ผ้าจากม้วนเดียวกันสามารถสร้างราคาให้ต่างกันได้อย่างสิ้นเชิง นี่แหละ สิ่งที่เรียกว่ามนต์เสน่ห์ของโลกแฟชั่น ธุรกิจที่สร้างเม็ดเงินทั่วโลกนับ “ล้านล้านเหรียญสหรัฐ” แรงผลักดันให้เกิดกูรูด้านแฟชั่น นิตยสารแฟชั่น รวมถึงดีไซน์เนอร์มากฝีมือที่ฉายพลังความสร้างสรรค์สู่ผลงานการออกแบบ กระตุ้นให้โลกของอุตสาหกรรมแฟชั่นเติบโตขึ้นทุกปี

เมื่อเสื้อเพียงหนึ่งตัวสามารถขับเคลื่อนเศรษฐกิจโลกได้
“แฟชั่น เปลี่ยนเสื้อผ้าหนึ่งในปัจจัยสี่ที่เราสวมใส่เป็นประจำในทุกวันให้เป็นเครื่องมือในการแสดงตัวตน บ่งบอกรสนิยม แนวคิดและอุดมการณ์สู่สายตาผู้คนที่พร้อมปะทะเราอยู่ทุกวันได้อย่างเฉียบคมที่สุด” 

เสื้อหนึ่งตัวที่แขวนอยู่ในตู้เสื้อผ้าไม่เพียงสะท้อนถึงแฟชั่นของยุคสมัย รสนิยมหรือสไตล์โปรดส่วนตัวที่เปลี่ยนผ่านไปตามกาลเวลา แต่เสื้อตัวนั้นยังเชื่อมโยงกับอุตสาหกรรมการผลิตในขั้นตอนต่างๆ ซึ่งเป็นกระบวนการต้นน้ำและกลางน้ำในอุตสาหกรรมแฟชั่นอันได้แก่ อุตสาหกรรมสิ่งทอและเครื่องนุ่งห่ม อุตสาหกรรมเครื่องหนังและรองเท้า และอุตสาหกรรมอัญมณีและเครื่องประดับ รวมถึงแรงงานภาคการผลิตในประเทศซึ่งมีมากกว่า 7 แสนคน

ในปี 2558 อุตสาหกรรมแฟชั่นไทยสามารถสร้างมูลค่ารวมกว่า 620,000 ล้านบาท แม้ในปี 2559 การผลิตของอุตสาหกรรมต้นน้ำและกลางน้ำในอุตสาหกรรมแฟชั่นจะลดต่ำลง แต่ด้วยความแข็งแกร่งภายในนำไปสู่การตั้งเป้าและกำหนดทิศทางการพัฒนาร่วมกันระหว่างภาครัฐและภาคเอกชนในการสร้างเม็ดเงินจาก “แฟชั่น” ให้ทะยานสู่ 1,000,000 ล้านบาท ภายในปี 2560 ซึ่งหมายความว่า “แฟชั่น” คือ อุตสาหกรรมปลายน้ำที่นำไปสู่การเพิ่มมูลค่าและปริมาณการผลิตให้กับทุกอุตสาหกรรมที่เกี่ยวข้องทั้งวงจร 

ปี 2560 ใช้แฟชั่นนำการท่องเที่ยว 
จากตัวเลขล่าสุดของชาวต่าวประเทศที่เดินทางผ่านด่านตรวจคนเข้าเมืองมาท่องเที่ยวในประเทศไทย 32,588,303 ล้านคน สร้างรายได้จากการท่องเที่ยวรวมการท่องเที่ยวภายในประเทศของคนไทยรวมกว่า 2.58 ล้านล้านบาท  การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทยตั้งเป้าเพิ่มยอดการใช้จ่ายต่อคนของทุกการท่องเที่ยวด้วยการดึงเอาความแข็งแกร่งของ “ผ้าไทย” และ “ดีไซน์เนอร์ไทย” ต่อยอดแคมเปญการท่องเที่ยว “ท่องเที่ยววิถีไทย เก๋ไก๋ สไตล์ลึกซึ้ง” ผ่านโครงการ “ท่องเที่ยวตามรอยผ้า”  ซึ่งได้รับความร่วมมือจากดีไซน์เนอร์ชื่อดังและแฟชั่นนิสตาร์ระดับประเทศ กลุ่มบุคคลที่เป็นตัวดึงดูดสำคัญทำให้นักท่องเที่ยวทั้งไทยและต่างประเทศเห็นความสำคัญของผ้าไทยมากยิ่งขึ้น  พร้อมกับการใช้ “แฟชั่น” เป็นประตูหรือใบเบิกทางสำคัญที่นำไปสู่การพัฒนาพื้นที่และผ้าไทยให้สามารถเติบโตและพัฒนาให้ตอบโจทย์ความต้องการได้อย่างยั่งยืน

ล่าสุดกับการจัดงาน Bangkok International Fashion Week #BIFW 2017 ระหว่างวันที่ 21-26 มีนาคม 2560 นี้ เพื่อสร้างปรากฎการณ์รันเวย์แฟชั่นวีคระดับเอเชียต่อเนื่องเป็นปีที่ 10  การใช้เงินลงทุนรวมสิบปีรวมกว่า 500 ล้านบาท เป็นจุดเริ่มต้นให้ดีไซน์เนอร์ไทยกล้าที่จะสร้างแบรนด์ประชันกับดีไซน์เนอร์บนแคทวอร์คระดับตำนาน

ความสำเร็จที่มาพร้อมกับวิสัยทัศน์อันยาวไกล แรงผลักดันที่ต้องการสร้างให้กรุงเทพฯ คือหนึ่งในเมืองแฟชั่นที่โลกต้องจับตามอง ไม่เพียงนำมาซึ่งการเติบโตและเกิดขึ้นของแบรนด์ไทยภายใต้การสนับสนุนให้ชูความโดดเด่นได้อย่างสง่างาม แต่ยังสร้างเม็ดเงินมูลค่ามหาศาลและความแข็งแกร่งให้กับห่วงโซ่อุปทานการผลิตทั้งระบบ รับรองว่าเป้าหมาย 1 ล้านล้านบาทภายในปีนี้ไม่ไกลเกินเอื้อมอย่างแน่นอน

“กรุงเทพฯ” จะก้าวสู่การเป็นเมืองแฟชั่นระดับโลกได้หรือไม่  “อุตสาหกรรมแฟชั่นไทย” จะเติบโตได้เพียงใด คงต้องเริ่มต้นที่พวกเราทุกคน อย่าหยุดแค่ไทยเที่ยวไทย ต้องไทยช่วยไทย ซื้อของไทย สนับสนุนแบรนด์ไทย ชาติไทยเจริญ